Nortabs

G/D   D A/D  D    C    D

          D
Han Jens i Lia fra Innersia, en gammel
G                     D                A            Hm
ongkar med fjøs og jord, han blei så nødig om rakar-pia,
             E                  A
han fekk seg ei ifrå Gryllefjord.  
        G                  D               A                D
Å hei å hå sann å smørr og salt ho kunne ingenting ho kunne alt
        G                  D
Å hei å hå sann å smørr og salt
          C        Am          D
Ho kunne ingenting,   Ho kunne alt.


Ho måtte læres å bruke riva,
ho måtte læres å hesje græss,
ho såg'kje førskjell på ku og kviga,
ho såg'kje førskjell på hjell og hæsj


Å hei å hå sann,
å smørr og salt,
han måtte lære ho nesten alt

Ja, rakartausa hans Jens i Lia
va lite inne på dreft av gård,
mæn ho va ellers ei dreftig pia
som kunne meir enn sett fadervår


Å hei å hå sann,
å salt og smørr,
der fantes teng som ho kunne førr


No går han Jens der på innersia
og flire nygjeft og kisteglad,
og ho han hyrte som rakarpia
e bondekjerring på Rubbestad

Å hei å hå sann,
å smørr og salt,
det blir vesst arving før påske alt


Slik endte visa i fryd og gammen,
og om ho berre e nesten sann,
så har ho lærdom tel alle sammen,
frå øvrigheit og tel menigmann:

Ska ikkje bygda
bli folkelaus,
så avertér etter rakartaus!