Nortabs

Lefto (Edvin Loftsgarden)
[Em]
Høtt va det eg [G]sa, no må det vera slutt,
men nøkø m[Em]eir hell forba[D]nnelsar, [C]det æ [D]strengt forb[G]udt.

No he dei fonne fleir, å fleire vil det bli,
me gjeng og sn[Em]ublar i [D]daue s[C]krøttar i [D]kvør ei [G]li.
Det gjeng ein galning l[Em]aus, med sykopatiske t[G]rekk,
herjar [C]vilt og utan n[G]åde, å [D]sø æ’n [G]vekk.

Han æ radiostyrt, ifrå eit departement,
å dei sei at han æ like snill som dagen æ lang.
Men når natta kjem, blir det ein annan dans,
fe det æ ikkje sant at blåber æ livretten hans.
Han likar bamsemums, som æ innpakka i ull,
å forsyner seg naturleg nøk, heilt te magen æ full.

SOLO:  G Em D C D G  Em D C D G

Men støpp no ein hall, sei meg et du fårikål,
ja då he du nøkø felles med Lefto og Colargol.
Eit naturleg innstinkt, me må alle ha mat,
å me seie ikkje nei takk, når den bli servera på eit fat.
For det va Stortinget som sa, at eit mangfold må me ha,
det var eit rondt formulera vedtak som forsåvitt va bra.
Berre ikkje for dei, som driv med geit og sau,
nei dei hev ikkje sansen fe Lefto, dei vi helst sjå’n dau.
Lefto er hans n[Em]avn, Lefto [G]er hans navn,
ein stakkars bj[Em]ønn[D] som gjer sø gødt han [G]kan.
Lefto var hans n[Em]avn, Lefto var hans n[G]avn,
ein stakkars bj[Em]ønn[D], no æ det slutt fe h[G]an.