Nortabs

Sit og drøymer (Edvin Loftsgarden)

Intro: vers. akk.

[C]Sit og [F]drøymer med ein [C]halvliter på [F]bordet, kanskje [C]treffer eg
[Em]henne i [F]kveld,
[C]sit og [F]drøymer [C]om ei [F]framtid, med [C]kjering og [F]ongest[C]ell.
[C]Sit og [F]drøymer [C]om ei [F]framtid, som ein [C]lykkeleg fam[Em]ilief[F]ar,
[C]sit og [F]drøymer, men [C]bli berre [F]fullar, fe [C]draumen æ det [F]einaste
eg [C]har.

[G]Åra dei rullar if[Am]rå meg,[F]  men eg [G]prøvar det beste eg [Am]kan,[F]
[G]finns det ikkje eit k[Am]vinnfolk,[F]  som vil [G]ha ein allminneleg [Am]mann.[F]

Eg heve vøri med på det meste, burde skamme meg littegrann,
men gjort æ gjort, og det meste va moro, ja eg føler nesten eit savn.
Savnar den tida, då me alle var litt gale, av ongdommeleg villskap og lyst,
men den tida æ burte, no hev eg berre minner, om dei jentun eg heve kysst.

Så [D]visst du [G]ser meg, så [D]la deg ikkje [G]lure, av eit [D]upåvirka [Fm#]ytre
og [G]sinn,
for i[D]nnerst [G]inne [D]bankar det eit [G]hjarta, som [D]ventar på og [G]sleppe
deg [D]inn.

[A]Åra dei rullar i[Hm]frå meg,[G]  men eg [A]prøvar det beste eg [Hm]kan,[G]
[A]finns det ikkje eit kvinn[Hm]folk[G],  som vil [A]ha ein allminneleg[Hm] ma[G]nn.

[H]Åra dei rullar i[C#m]frå meg, [A] men eg p[H]røvar det beste eg k[C#m]an,[A]
[H]finns det ikkje eit kvinn[C#m]folk,[A]  som vil h[H]a ein allminneleg [C#m]mann[A].