Nortabs

[C] [G/H] [C] [G/H]

[C]Fram og til[G/H]bake, [C]fram og til[G/H]bake,
sang [C]Ingebrigt [F]Davik då [G]me va [C]små.
Å [C]etter Tare[G/H]mareby, med [C]fiskar og [G/H]skjell,
kom [C]Festus og K[F]ruttrøyk, Matt [G]Dillon va [C]rå.
Sø s[G]prang dei ut og skaut ein in[F]dianer eller to,
fe då [Am]va dei ikkje utrydda [G]slik som dei æ no.
Nei no æ [C]villmennane [G]vekk, og Matt [F]Dillon eit [C]fosil,
no æ s[F]kogen tom fe ongar, no he dei [G]datas[C]pil.

Eit klikk her og eit klikk der, det klikkar snart fe meg,
men data æ visst framtide, det æ eg som æ treg.
Sø eg koblar meg på nettet, å prøvar og sende mail,
mens åtteåringen passar på at eg ikkje gjere feil.
Men heldigvis sø æ det meir enn data som æ inn,
fe no æ det visst kjempekult å taka ein klassisk Telemarksving.
Hipp hurra fe Sondre Norheim, du redda mang ein datafrik,
frå å gro fast i PC’n, å sjå ut som speisa lik.

At alt va mykji bæri før, æ nok berre ein klisje,
som gamlingane hentar fram, når dei æ litt utafe.
Fe alt va ikkje rosenraudt, i den grønne barndomsdal,
det va fleire fattige stakkarar, og meire dobbelmoral.
Å når far din mimrar om sin åttogseksti generasjon,
mens han egentleg æ redd fe sin feite alderspensjon,
då kan du trygt gange ut, med pirsing å raudt hår,
du æ nok minst like god, som dei gamle va, i sine ungdomsår.