Nortabs

Ve [Gm]Brygjå i Bergen dar [D7]ligg dar ein [Gm]båt
so [Cm]blånkpust å fin at han [Gm]lyse,
me sjikkele [Cm]maste å [Gm]pipa me låt,
å månge slags [D7]vara han [Gm]hyse.

for [Gm]dar kjem dampen, [Cm]gamle [Gm]dampen,
tak på deg treskona å [D7]spring.
[Gm]Dar kjem dampen, [Cm]gamle [Gm]dampen,
[D7] [Gm]
dinge-linge-linge-linge-ling.

I rubme ligg mjølsekkjena i høge lag
å kassa me ablesine.
På dekkje e dar fullt utå adle slag:
mjelkespadn å røyre å tine.

So rinje kapteidn å skutå legg frå,
no vinka dei adle dei kjende.
Å alltid kom Oster seg trufast utpå,
å alltid han kom seg attende.

Han fer idnijønå me damp å me køl,
nett snøgt ikkje fram han fere.
Men leie veit han å finn kvart eit høl
dit gøtt ifrå bydn han vil bere.

[E7]
Ja [Am]no hev han segla i [E7]femtifem [Am]år,
bidna [Dm]by å land saman han [Am]konne.
Å når so [Dm]ikkje [Am]lenger går,
då gret både b[E7]ymann å b[Am]onde.

for [Am]dar jekk dampen, [Dm]gamle [Am]dampen,
far or triskona, far s[E7]tillt!
[Am]Dar jekk dampen, [Dm]gamle [Am]dampen!
Å, detta var [E7]sørjele [Am]illt!