Nortabs

Seiste dans (Georg Hagen)

[Dm] [Gm] [A] [Dm]

Det va [Dm]kveldens seiste [Gm]dans, burtmed [A]bordet sat [Dm]Hans,
han sat og [Bb]sikla på ei j[A]ente i frå [Dm]Bø.
Han va ein staur når det [Gm]gjaldt kvendi,
å det[A] va no berr’ eit [Dm]hendi,
fe han va [Bb]liksom sø [A]dom te å [Dm]rø.
Men han s[F]purde denna jenta, «vi du [C]danse seiste dansen,
men du må [Bb]løva meg ein b[F]itteliten [C]ting.
Du må kji [Gm]trø meg på føtan, det [Dm]gjere sø vondt,
åssø [Bb]æ det sø [A]frykteleg [Dm]domt.

Refr:
Ho ha [F]raudrutut foldeskjørt, [C]blondur på [A]blusa [Dm]si,
å [F]knallblåe tøysko med [C]kvite s[A]koreimar [Dm]i.

[F] [C] [Dm]

Dei svinga seg i dansen, han mista heilt balansen,
då ho trykte han tett inte seg.
Han blei gloraud i tøppen, då han kjende ho mot krøppen,
men han sa kji eit ord, han tagde seg.
Ho drog’n rondt på gølvi, han stampa som i sirup,
ho streva seg ihel, det vakji lett.
Då sa’n litt forsigtig,
»du må kji halde meg sø tett,
fe eg åt meg sø stappende mett».

Ref.

Dei dansa vel og lengje, å dei fann liksom kvørare,
han va taus, han sa mest kji eit ord.
Han trega litt på detta,
no va det likefyri han fekk hetta,
fe han treivst liksom best rondt eit bord.
Han ville sagt sø mykji, men han fekk det ikkji fram no,
han stivna liksom heilt, det va kji greitt,
sø prøva’n litt forsigtig,
og sae te ho,
"det æ rart ikkji du sveittar mei, du som æ sø feit".

Då fekk han seg ein lusing, sveiv to gongur rondt og datt,
å ho strauk på dynne, ville alli mei sjå han att,
god na[F]tt, god [C]natt, god [Dm]natt.

[F] [C] [A] [Dm] [F] [C] [A] [Dm]