Der ligg ei stø
Jack Berntsen
Der l[G]igg ei [D7]stø, som [C]du skulle k[G]jenne,
med høge [D7]vorrar, som far din [G]la.
Hald [D7]leia r[G]ett og ha [D7]støa [G]rein,
du var [C]orda [G]far din så [D7]ofte [G]sa.
Der ligg ei stø, som du ofte var i
med friske lunnar og fri for stein.
Ho berga far din frå alle bårer
fordi han gjorde ho glatt og rein.
Frå henne for han til eventyret,
til henne kom han, om fattig enn.
Ho var den siste som foten sleppte
og først ho var, når han kom igjen.
Kan hende ein måtte over verdshav
til far si stø for å finne fred.
Kan hende der fann han livsens meining
og rette altar å sone ved
Då ho var lunna og fri for stein.
Derimot skal du stå i slutten av tredje linje:
Hald leia rett og ha støa rein, du
var orda far din så ofte sa.
Men er det ein liten skrivefeil i fjerde linja?
Skal det vere "det" i staden for "du"?