Heim til Nordfjord
Steinar Engelbrektson
[E] [A] [H] [E] [A] [H]
Det [E]kom ein kar [A]fram til scene[E]kanten her ein kveld
han lurte på kor eg kom i [A]frå
eg [H]sa eg kom frå Nordfjord, då kom tårene fram
eg hugsa endå orda han sa [E]då
Syng meg [E]heim, [A]heim til [H]Nordfjord
syng meg [E]heim der [A]fjord møter [H]fjell
syng meg [E]heim, [A]heim til [H]Nordfjord
der [A]sola går i [H]havet, ein [A]fine [H]sommar[E]kveld
han kom frå same stad som meg, men flytta der i frå
no hadde han budd i by i treddve år
med Nordfjorden i hjartet, han gløyme aldri den
sjøl om det e lenge sida no
[C#m]Bussen vår var [A]lasta vi va [E]klar å reise heim
då kom [C#m]mannen bort å [A]sa, eg vil [F#]sitje på til [H]Breim
Syng meg [F#]heim, [H]heim til [C#]Nordfjord
syng meg [F#]heim der [H]fjord møter [C#]fjell
syng meg [F#]heim, [H]heim til [C#]Nordfjord
gå [H]barbeint på [C#]stranda, [H]halde ho i [C#]handa
og [H]sola går i [C#]havet ein [H]fine [C#]sommar[F#]kveld
1. vers 4. linje, 2. ord skal vere huskar