Nortabs

Edvin Loftsgarden


[E]Langt inni skogjen på ein [A]gamal traktorveg
par[E]kera eg Amazonen og [A]sa te deg
du [H]må'kje ut av bilen fe her [F#m]æ det ville dyr
du [H]trudde ikkje på meg fe i [F#m]mot køn kom ei [H]kyr
[E]jammen sa eg villdyr, det [A]æ vel hell du sjav
som æ [F#m]farlegast fe meg og æ [H]redde at eg stikke [E]av


og sø flirde me og spila litt musikk frå ein kasett
som sette følelsan i sving, ja det va magisk rett og slett
og lukten av parfyme, wunderbaum og gamal bil
tenk å hatt det slik dei neste tusen mil
ein gamal sliten Vølvo ville bli ein spræk Mustang
landevegens riddar i ein evig solnedgang


Ref:
[A]Landevegjens [E]riddar i sin [A]rustning av [E]stål
[A]landevegjens [E]riddar i sin [F#m]bil, tusen [H]mil, snart i [E]mål


det fins øyeblikk i livet som aldri bli viska ut
ein bil i ein skog, ei jente og ein gut
me sat der heile nåtte, dela røyk og ei flaske vin
utpå morgonen stoppa bilen den va tom fe bensin
då hugsar eg du spurde om eg ha ein ledig arm
sø kraup du gødt innte meg og sa eg va god og varm


det æ lengje sia no at eg kom meg heilskinna te mål
men på vegen blei det mange bulka rustningar av stål
eg trur ikkje på skjebnen, nei det va nok berre flaks
det æ gødt dei heve fengje bære bilar no te dags
fe ungdoman æ likeins dei vi ut av heim og tvang
og bilane susar vidare mot den evige solnedgang