Nortabs

Artisten sin versjon har capo i andre band, eller transponert to halvtonar opp


          E                       A
Ved eit blankpolert skrivebord i hovudstaden vår, 
     E      H        E
telefonane kimte om kapp
        E                         A
Sat eg myndig og styrte og vart større år for år, 
           E           H            E
og heldt fram der dei høge herrar slapp
      H                        E
og eg ordla meg så fint at du kan da ikkje tru
        F#                   H  H7
for eg let som ei ordbok frå 1907
       E                    A
Eg sa jeg eg sa ikke eg sa farve eg sa fjel, 
       E          H         A            E
og ho visna litt dagleg mi vestlandske sjel,
        A              E            H          E
men eg hadde det for travelt til å tenkja på slikt, 
           A              E       H      E
fyrst og fremst laut eg gjera mi borgarplikt

Men ein dag ned på T-banen slo det meg med eitt 
at her står me som smale i ein bing
Medan sommarvinden bles over landet så lett 
står me her som umælande ting
Men då høyrde eg brått ein som snakka så trygg, 
ja det lydde så tydeleg og høgt bak min rygg
Han sa eg han sa ikkje han sa farge han sa fjøl 
og eg tenkte med meg han e piskade seg sjøl
og då tona det i meg ein underleg song 
og den songen fann ord med ein einaste gong

Eg vil heimatt til Vestlandet grasgrønt og vått
eg vil heimatt til åkerlapp og stein
eg skal kjenna koss a-ane smakar søtt og godt, 
eg vil heimatt til fuglen på si grein
Eg vil heimatt til jonsokbål og dravle og graut 
eg vil heimatt til bringeklut og sylje og skaut. 
Eg sa eg eg sa ikkje eg sa farge eg sa fjøl 
og tenkte reis i dag ikkje stå her og nøl
Då eg sprang oppi lyset mot eit reisebyrå, 
gjekk mot raudt men ga blaffen hakje tid å venta no

Innpå reisebyrået ba eg om ein flybillett
eg må heimatt til fjordar og fjell
Vert da Sola eller Flesland da kjem ut på eitt, 
eg må heimatt til Vestlandet i kveld
og bergensaren bak disken han skjøna så vel, 
kor eg hungra og tyrsta i mi sundrivne sjel
Han sa eg han sa ikkje han sa farge han sa fjøl 
og han sa han hadde lyst å reisa hem igjen sjøl
Med i billetten i neven og ein lukkeleg smil 
sprang eg utatt og skaffa meg ein drosjebil

Utpå Fornebu va da helst på engelsk dei gol, 
mens eg sjølv prata min dialekt
og på flyet høyrdest bygdamål frå annakvar stol 
og eg kjente at me var i slekt
Ja dei radla og prata og skratta og lo 
og eg kjende korleis orda dei song i mitt blod
Dei sa eg dei sa ikkje dei sa farge dei sa flaum, 
og eg kneip meg i armen men det var ingen draum
Eg skal heimatt til Vestlandet grasgrønt og vått 
eg skal vassa i regn og vind og lika det godt!