Odd Nordstoga - Våren
Melodi: Odd Nordstoga.
Teks: Aasmund Olavsson Vinje.
Orginaltoneart: D-dur.
Taktart: 6/8.
Capo 2. bånd.

Sangen er plukket fra opptaket gjort av Odd Nordstoga på facebook og innspillingen på 
spotify. Teksten har jeg skrevet om fra det originale diktet til Aasmund Olavsson Vinje.

Intro:
| Csus4 C | Csus4 C | Am G | C |
| Csus4 C | Csus4 C | Am G | C | C |

Vers 1:
Csus4    C            Csus4    C
Enno ein gong fekk eg Vetren å sjå, 
    Am      G      C
for våren å røma.
Csus4      C           Csus4      C
Heggen med tre som der blomar var på, 
   Am        G     C
eg atter såg bløma.
G                     Em
Enno ein gong fekk eg isen å sjå, 
    Am              G
frå landet å fljota,
Csus4   C         Csus4    C
Snoen å bråna, og fossen i å,
   Am       G       C 
at fyssa og brjota.
Dm                  F
Graset det grøne eg enno ein gong,
     Am              Am7/G 
fekk skoa med blomar. 
F       F/E       Dm
Enno eg høyrde at vårfuglen song, 
    Dm         G      C | C |
mot sol og mot sumar.


Vers 2:
Csus4    C           Csus4     C
Enno ein gong den velsignad eg fekk, 
   Am        G      C
at gauken eg høyrde.
Csus4    C          Csus4    C
Enno ein gong ut på åkren eg gjekk, 
    Am         G       C
der plogen dei kjøyrde.
G                     Em
Enno ein gong fekk eg skoa meg varm,
   Am            G 
på lufti og engi;
Csus4    C           Csus4     C
Jordi at sjå som med lengtande barm, 
   Am      G     C
at sukka i sængi.
Dm                  F    
Vårsky at leika der til og ifrå, 
   Am               Am7/G
og skybankar krulla.
F        F/E        Dm  
So ut av banken tok tora til slå, 
   Dm        G     C | C |
og kralla og rulla.


Vers 3:
Csus4     C        Csus4     C
Sågiddren endå meg unntest å sjå, 
   Am        G     C
på vårbakken dansa.
Csus4     C         Csus4  C
Fivreld å flaksa og fjuka ifrå,
    Am         G      C 
der blomar seg kransa.
G                   Em
Alt dette vårliv eg atter fekk sjå, 
    Am           G
som sea eg miste.
Csus4     C          Csus4      C
Men eg er tungsam og spyrja meg må: 
    Am         G      C
tru det er det siste?
Dm                  F
Lat det so vera: Eg myket av vent, 
  Am               Am7/G
i livet fekk njota.
F        F/E        Dm 
Meire eg fekk en eg hadde fortent, 
   Dm        G      C | C |
og alting må trjota.

Mellomspill:
| Csus4 C | Csus4 C | Am G | C |
| Csus4 C | Csus4 C | Am G | C | C |

Vers 4:
Csus4      C           Csus4   C
Eingong eg sjølv i den vårlege eim, 
    Am         G    C
som mettar mit auga.
Csus4      C           Csus4     C
Eingong eg der vil meg finna ein heim, 
   Am       G     C
og symjande lauga.
G                  Em
Alt det som våren imøte meg bar, 
   Am               G
og blomen eg plukka.¨
Csus4    C        Csus4      C
Federnes ånder eg trudde det var, 
    Am       G      C | C |
som dansa og sukka.
Dm                    F
Derfor eg fann millom bjørkar og bar,
  Am             Am7/G
i våren ei gåta;
F          F/E        Dm              | Dm |
derfor det ljod i den fløyta eg skar, 
    Dm        G      C
meg tyktest å gråta. 

Outro:
| C | C | C <-- slå av på 1ern i denne takta.

#--------------------------------------NB!-----------------------------------------#
Denne filen er forfatterens eget arbeid og representerer han/huns tolkning av sangen

Kommentarer:

Dette feltet skal ikke fylles ut:
  • Gjest
    Vetteren er forresten nynorsk/dialekt for vinteren Altså fikk det lyriske jeg-et se at vinteren måtte vike(rømme) for våren. Minner om en strofe fra Gud signe vårt dyre fedreland.
  • Gjest
    nais
Lagre i egne samlinger
Vurderinger