Nortabs

[F#] [C#] [G#] [C#]



Sko[C#]makar Anton står støtta mot sin kjepp og kikkar mot danseplassen [G#]ner.
Blant bjørkelauv og menneskje i trengsel, der ei ljoshåra jente han [C#]ser.
Han kikkar lite ekstra når ho svingar rondt i dansen mæ sin kava[F#]ler.
Hass hjarta bankar og hass [C#]kinn blir raudt, når han [G#]møtar hennes blikk og ho [C#]lær.



Han let att sine auge og han tenkjer tebake då han va tjuge år.
Det va den kvelden han møtte Elin her, ho va den fenaste jenta han såg.
Og endå kan han høyre hennes glade skratt når dei svingar rondt i ein dans.
Hass hjarta banka og hass kinn blei raudt då han tok ein rektig sjangs.



Skomakar Anton spøre deg, Elin vil du bli min fru.
Du behøver berre svara ja eller nei, men du må nøk svara no.
Eg he kaupt ein billett te Amerika, og eg må reise no i natt.
Elin eg vi ha deg mæ, det æ sikkert billettar att.



[Eb]



Sko[Eb]makar Anton, du æ ein artig fyr, eg kjenner deg knapt nøk mæ [Bb]navn.
Visst verkar du stor og sterk og trygg, og eg vi gjønne vera din [Eb]venn.
Men både far og mor dei trengjer meg nå sø eg fær vente på deg [G#]her.
Anton, reis du te A[Eb]merika, men [Bb]ver ikkje for lengje [Eb]der.



Solo: Versakkordar



Musikkjen he støppa no æ dansen slutt, Anton ser seg forvirra omkring.
Den ljoshåra jenta, ho æ burte no, og att av draumen fins ingjen ting.
Ein sjukepleiar tek tak i Antons arm og seier «no må me reise heim».
Sø vender dei tebake te byen igjen og kommunens gamleheim.



Fe skomakar Anton han æ gamal no, han va vekke i femti år.
Av Elin va det berre minne att då han kom tebake i vår.
Men endå kan han høyre hennes glade skratt når dei svingar rondt i ein dans.
Hass hjarta bankar og hass kinn blir raudt, ho va den fenaste jenta som fans.

Ja, hass hjarta bankar og hass kinn blir raudt, ho va den fenaste jenta som fans.