Nortabs

      C                                    G7	                C
Me gjekk innfor presten og las båe to, den gongen me fyrst vart kjende.
		                        G7                      C
Ho heitte så mykje som Veslemor, ho, og var vel den yngste kan hende.
   F		 C		       Am	         Em        C         G7      C
Me lova å elska kvarandre so varmt frå no og til livsens ende, frå no og til livsens ende.

Me møttest i skogen so mang ein gong når sola mot vest hadde dala .
Der sat me å høyrde kor fuglane song, og kjende kor vårvinden svala,
Og trutt me kvarandre i hendene held, og vonfullt om framtida tala.

Der svor me ei høgtidsam pakt som var slik, at ho skulle trufast meg vente,
Og eg reisa ut  og bli stor og rik til dess ho vart giftandes gjente, og so koma heim
Som ein velvyrd mann, og henne til herlegdom hente, og henne til herlegdom hente.

Ja, dette var tanken men åra har gått og dei gav oss anna å lære,
For det å bli rik gjekk so syrgjeleg trått, og ho fall i freistingar svære,
So no er ho gift sør med Kinsarvik, i sømeleg tukt og ære, i sømeleg tukt og ære.