Nortabs

 C
Når humla spelar i sumardagen og solgangsvinden i graset går,
		    F		       G	      C
Då stabbar opp imot hamnehagen ei lita gjente på fire år.
    G		   C					  G
Den vesle folungen ventar på ho i skuggen under ein gamal hegg,
    C			    F	              G			        C
Han spring til møtes straks han får sjå ho og helsar glad med sin vesle knegg.

Fyrst lyt dei pynta seg litevetta slik skikken er når det ber til dans,
Han nuppar henne i tussefletta, ho driv og steller med luggen hans.
Så stryk ho varsamt den mjuke mulen med eine handa si, og med hi
Ho rettar til honom kakesmulen som ho har gøymt på i lomma si.

Og so går leiken på kjende trakter i hopp og sprang over stokk og stein,
Dei sprett og dansar med kåte fakter på sine grannlagde, lange bein.
Og han flyg føre og ho flyg etter på slette marka i tråv og kut,
So vinden plystrar og svans og fletter i lause lufta står ende ut.

Men heit er dagen og lei er kleggen for den som liten i livet er,
Og skuggen lokkar ved gamleheggen og mjukt er graset ved rota der.
Ein småfugl kvitrar og syng på greina og glytter nyfiken på dei to,
Han strekkjer frå seg dei lange beina, og trygt mot halsen hans sovnar ho.