Kvinesdalsongen - Tekst av Trine Hunsbedt
Sverre Eftestøl
På hø[A]ge [E/H]hei ein [A/C#]dag eg sto
og s[D]åg så [D/F#]vidt ikr[A]ing,[E/H]
der [A/C#]nede [E/H]låg den[F#m7] grøne dal
og n[E/H]utar r[H7]undt i [E]ring.
Eg s[E]åg så [E/G#]mang ein va[A]kker heim
nedu[D]nder [Fdim7]bratte [F#m7]li,
der en[D]ga s[Hm]to i bl[C#]omster[F#m7]flor
for d[E]et [E/G#]var suma[A]rtid.
Og Kv[A]ina r[E/H]ann så st[A/C#]ilt mot hav,
ho kj[D]em frå [D/F#]høgan h[A]ei,[E/H]
ho l[A/C#]agar f[E/H]oss vert [F#m7]vill og yr,
så [E/H]ofte p[H]å sin v[E]ei
Og Li[E]tlå [E/G#]kjem i kåt[A]e sprett,
men h[D]ar og [Fdim7]logne v[F#m7]ann.
Det gl[D]itra ve[Hm]nt i s[C#]olglars[F#m7]vind
og fr[E]am mot [E/G#]hav ho r[A]ann.
Og la[A]ngt der [E/H]ute h[A/C#]avet ligg,
eg s[D]er det [D/F#]langt av l[A]ei.[E/H]
Der [A/C#]hav og hi[E/H]mmel [F#m7]går i eitt
med fj[E/H]orden b[H]lå og b[E]rei.
Og h[E]us og h[E/G#]eim ligg te[A]tt i tett
heilt [D]ut til [Fdim7]Øyestra[F#m7]nd.
Så fag[D]ert u[Hm]tsyn sn[C#]autt ein [F#m7]ser
i he[E]ile N[E/G#]orges la[A]nd.
Men so[A]la g[E/H]øymde [A/C#]seg i vest
att[D]om dei [D/F#]høge fj[A]ell.[E/H]
Det s[A/C#]tråla [E/H]opp ei far[F#m7]gebragd,
det [E]er som g[H]ull og e[E]ld.
Eg glø[E]ymde r[E/G#]eint at t[A]ida gjekk,
eg s[D]to så [Fdim7]glad og [F#m7]såg
på lu[D]nd og [Hm]li, på s[C#]kog og f[F#m7]jell
som sto[E]rfelt [E/G#]for meg l[A]åg.
Og d[A]å i s[E/H]vale su[A/C#]markveld
eg st[D]ilt på he[D/F#]imveg gj[A]ekk,[E/H]
ein [A/C#]takk frå h[E/H]jarta s[F#m7]teig det opp
for he[E]imen g[H]ild eg f[E/H]ekk.
Så si[E]gne [E/G#]Gud vår kj[A]ære bygd
med t[D]un i [Fdim7]hundra [F#m7]tal.
Gjev [D]du oss t[Hm]rygd, gjev [C#]du oss [F#m7]fred,
ja s[E]ign Du [E/G#]Kvinesd[A]al.
Kåret til Norges vakreste bygdesang i 2004 av NRK-P1
Kommentarer: