Nortabs

Jakob Sande (tekst), Geirr Tveitt (melodi).



Ein [E]sognamann og [H7]ein forherda [E]halling
kom ein gong opp i [H7]handel om ein [E]hest.
Først gjekk det dram i [H7]dram med song og [E]tralling,
for begge tenkte, "[H7]Eg skal tola [E]mest."


Men [G#m]før dei vardest vart det skjell og skalling,
og tollekniven vart mot hælen kvest,[E]
til brått dei sturta [H7]med ei kaldsleg [E]ralling
før dei fekk bod på [H7]sakrament og [E]prest.


Omsider kom då lensmannen og presten -
Ja, omsider kom då lensmannen og presten.
Å ja, omsider kom då lensmannen og presten -
omsider kom då lensmannen og presten.

Men sjølve opphavet til synda, hesten,
kom ingen av dei høge herrar på.
Men sjølve opphavet til synda, hesten,
kom ingen av dei høge herrar på.

Han stod der frami skuggjen utfor stova,
han stod der utfor stova og åt.
Han stod der frami skuggjen utfor stova,
han stod der framfor stova og åt,

og veifta fly og fluger vekk med rova,
og leska seg på frisk og saftig hå.
Og veifta fly og fluger vekk med rova,
og leska seg på frisk og saftig hå.