Nortabs

Huskulstjønn (Georg Hagen)

Hm E Hm E

           A                         E
Med makk å nyste i sama lomma, å med rupesekk på ryggjen,
    Hm                       F#m
ein kniv som heng i belti, i fall eg møter styggjen.
Gjeng der på stien, hengjer snøri fast i kvør ei grein,
litt småsur å irritera, gjeng å snåvlar mest i kvør ein stein.


Refr.
   D       A              E
Eg skø te Huskulstjønn å prøve om fisjen bit,
 D               A             E                Hm      E
gjeng upp bratte lie, sveitten driv litt av eit slit.

Med soli steikjande i nakkjen, ein sommarkveld sø fin,
ein mygg i ny å ne, fer forbi meg sø det kvin.
Stampar ivi mo og myr, å langs ein sildrebekk,
ein storfuggel fyk upp, eg støppar litt å kvekk.

Eg skø te Huskulstjønn å prøve om fisjen bit,
æ litt usikker på vegjen, att å fram å hit å dit.

Sø slengjer eg ut snøri, sø fær eg vente litt å sjå,
fyrar upp eit bål å hengjer kaffikjelen på.
Røykjen kvirvlar seg mot himmelen, held myggjen litt på avstand,
   F#m
sø nappar det i snøri, 
    E
det kjennest ut som det æ ein skikkleg brand.

Eg rykkjer te, å upp av vatnet kjem ein skikkleg rugg,
på ein to, tri, fire kilo, litt av ein slugg.

No sit eg der med nysta, myrkri sige på sø sakte,
no æ det slutt på fiskebite, no æ det myggjen som he makte.
Med ein seks meter på hære, sø ruslar eg på vegjen heim,
omsider slentrar eg inn på kjøkkenet, 
der sit mor å sei ”du blei sein.

Eg va te Huskulstjønn å prøva om fisjen beit,.
va litt usikker på vegjen, av å te va eg litt på leit”.