Nortabs

Dm                     Dm/F
Mannen han gjekk seg i veda skog,
  Gm          C      F
- hei fara, i veda skog. -
   Dm                 A7/C#     Dm
Då sat der ei kråka i lunden og gol.
  A    Dm   Bb    F     A7   Dm
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Mannen han tenkte med sjølve seg;
- hei fara, med sjølve seg - 
Skal tru no den kråka vil drepa meg?
- Hei fara. Faltu riltu raltura -
             
      
Og mannen han snudde om hesten sin,
- hei fara, om hesten sin -
så køyrde han heim att til garden igjen.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Å høyr, du min mann, kva eg spøre deg:
- hei fara, eg spøre deg - 
"Kvar vart det av veden du køyrde til meg?"
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -

   
"Eg køyrde no slett ingen ved til deg,
- hei fara, ved til deg -
for kråka ho svor ho sku drepa meg."
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


"Å no har eg aldri høyrt større skam!
- hei fara, større skam - 
Har du høyrt at ei kråke har drepe ein mann?"
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Men kråka kom etter på taket og gol,
- hei fara, på taket og gol - 
og mannen hen opp gjennom ljoren for.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og mannen han spente sin boge for kne,
- hei fara, sin boge for kne - 
så skaut han den kråka, så ho datt ned.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Så spente han føre dei folane ti;
- hei fara, dei folane ti - 
men kråka ho sprengde dei alle di.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Så spente han føre dei folane tolv,
- hei fara, dei folane tolv - 
så køyrde han kråka på låvegolv.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Så flådde han kråka og lema ho sund,
- hei fara, og lema ho sund - 
ho vog innpå seksten og tjue pund.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Av skinnet så gjorde han tolv par skor,
- hei fara, tolv par skor - 
det beste paret det gav han til mor.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og kjøtet han salta i tunner og fat,
- hei fara, i tunner og fat - 
og tunga han hadde til julemat.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Av tarmane gjorde han tolv par reip,
- hei fara, tolv par reip - 
og klørne han brukte til møka-greip.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og nebben han brukte til kyrkje-båt,
- hei fara, til kyrkje-båt - 
som folk kunne sigla på frå og åt.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og munnen han brukte te mala korn,
- hei fara, te mala korn -  
og øyro han gjorde til tutar-horn.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Av augo så gjorde han stoveglas
- hei fara, stoveglas - 
og nakken han sette på kyrkja til stas.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og den som kje kråka han nytta så,
- hei fara, nytta så - 
han er ikkje verd ei kråka å få. 
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -