Nortabs

[Dm]Mannen han gjekk seg i [Dm/F]veda skog,
- [Gm]hei fara, i [C]veda sk[F]og. -
Då [Dm]sat der ei kråka i [A7/C#]lunden og [Dm]gol.
- [A]Hei f[Dm]ara. [Bb]Faltu [F]riltu [A7]raltu[Dm]ra. -


Mannen han tenkte med sjølve seg;
- hei fara, med sjølve seg -
Skal tru no den kråka vil drepa meg?
- Hei fara. Faltu riltu raltura -


Og mannen han snudde om hesten sin,
- hei fara, om hesten sin -
så køyrde han heim att til garden igjen.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Å høyr, du min mann, kva eg spøre deg:
- hei fara, eg spøre deg -
"Kvar vart det av veden du køyrde til meg?"
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


"Eg køyrde no slett ingen ved til deg,
- hei fara, ved til deg -
for kråka ho svor ho sku drepa meg."
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


"Å no har eg aldri høyrt større skam!
- hei fara, større skam -
Har du høyrt at ei kråke har drepe ein mann?"
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Men kråka kom etter på taket og gol,
- hei fara, på taket og gol -
og mannen hen opp gjennom ljoren for.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og mannen han spente sin boge for kne,
- hei fara, sin boge for kne -
så skaut han den kråka, så ho datt ned.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Så spente han føre dei folane ti;
- hei fara, dei folane ti -
men kråka ho sprengde dei alle di.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Så spente han føre dei folane tolv,
- hei fara, dei folane tolv -
så køyrde han kråka på låvegolv.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Så flådde han kråka og lema ho sund,
- hei fara, og lema ho sund -
ho vog innpå seksten og tjue pund.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Av skinnet så gjorde han tolv par skor,
- hei fara, tolv par skor -
det beste paret det gav han til mor.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og kjøtet han salta i tunner og fat,
- hei fara, i tunner og fat -
og tunga han hadde til julemat.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Av tarmane gjorde han tolv par reip,
- hei fara, tolv par reip -
og klørne han brukte til møka-greip.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og nebben han brukte til kyrkje-båt,
- hei fara, til kyrkje-båt -
som folk kunne sigla på frå og åt.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og munnen han brukte te mala korn,
- hei fara, te mala korn -
og øyro han gjorde til tutar-horn.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Av augo så gjorde han stoveglas
- hei fara, stoveglas -
og nakken han sette på kyrkja til stas.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -


Og den som kje kråka han nytta så,
- hei fara, nytta så -
han er ikkje verd ei kråka å få.
- Hei fara. Faltu riltu raltura. -